چقدر خوب میشد...

  فدای سرت اگر آنچه میخواستی نشد،تو چایت را بنوش ،روی ایوان خانه ی مادربزرگت  بنشین با او حرف بزن و آرام بخند.

میتتواانی غرورت را کنار بگذاری و  عشق  زندگییت را به یک شام دو نفره دعوت کنی .

می توانی برای برنده ها دانه بریزیی ، و بعد با لذت به تماشایشان بنشسنی

میشود دقاایقی را برای مادرت کنار بگذاری و چند لحظه  را در آغوش اوسبری کنی ،میبینی که چقدر آرامش بخش است.

می شود از زندگی لذت برد، میشود از ثانیه ها نهایت ااستفاده را برد، مگر چقدر عمر میکنیم که بخواهیم آن را هم صرف سر و کله زدن با این و آن بکنیم و ازشکل راه رفتن همراهمان تا آبی  آسمان و گردی زمین  ایراد بگیریم...

چقد خوب میشد اگر میتوانستیم به زمین  وزمان گیر ندهیم  و سخت نگیریم.

خوب  میشد اگر زندگی میکردیم،  نه فقط نفس میکشیدیم...